نقد انیمیشن ربات وحشی درگیری بین آپولو و دیونیزوس

،میشن زیبا. ساده، متواضع، انس، و شیرین. از طرفی به دوران کودکی و حال و هوای دیونیسیایی آن دوره برمی گردد و این باعث می شود که هر چقدر هم که سن داریم ،میشن خوبی باشد. به سرعت توجه ما را به خود جلب می کند و فکر می کنیم همچنان شیرین و زیبا خواهد بود. شکی نیست که ،میشن ربات وحشی از جمله این آثار و در زمره بهترین آثار چند سال گذشته است. یک کار شیرین و زیبا و بسیار انس، که اصلا در کار انسان وجود ندارد! ربات وحشی چه در گرافیک و چه در فریم و چه در داستان و شخصیت با وجود سادگی، فوق العاده زیبا و خیره کننده است.

عادت من این است که از ابتدا طرح ،ب و کار را مرور کنم و به جای تعمیم، آن را نقد کنم. من هم دوست دارم ربات وحشی را از ابتدا مرور کنم و کم کم جلو برویم. صحنه روشن می شود. ربات معمولی که بارها در فیلم ها و سریال های هالیوودی مشابه آن را دیده ایم، روشن می شود و قصد دارد کاری را انجام دهد که با هدف یا ماموریتی مطابقت دارد. این نوع ربات محصول زندگی و تفکر آپولونی است. اما این جنگل است، جنگل و طبیعت مختص اندیشه و زندگی دیونوسی است. در طبیعت هیچ سیستم، هدف، مأموریت، وظیفه و غیره وجود ندارد. زندگی اینجا سبز و زیباست. اینجا ،ی به دنبال دادن و قبول تکلیف نیست. به همین دلیل، ربات آپولونی در ابتدا با یک مبارزه بزرگ روبرو می شود. هیچ ، برای او مأموریتی ندارد. چهره این ربات یادآور یک جانور برای حیوانات جنگل است آیا این آ،ین باری بود که ماشین ها برای دوستی و صلح با طبیعت به جنگل رفتند؟ در یک تعقیب و گریز سینمایی هیجان انگیز و با طراوت، همراه با یک موسیقی متن زیبا، ربات متوجه می شود که برنامه نویسی او (آپولو) در اینجا م،ایی ندارد. فقط یک چیز اینجا در جنگل جریان دارد و آن زندگی است (دیونیسوس). آپولو و دیونیسوس پسران زئوس، خدای المپوس، از دو ملت مختلف هستند. نیچه در تولد تراژدی از آپولو برای ترسیم و معرفی مفاهیم نمادین مانند هماهنگی، تعادل، نظم، قانونمندی، فرم ایده آل، وضوح، قابل فهم بودن و فردیت و از اسطوره دیونیزوس برای نشان دادن نیروهای حیاتی مفرط، پویایی، استفاده کرد. نشاط، تغییر و دگرگونی او از آفرینش، ویر،، تحرک، حرکت، ریتم و نشاط و تنهایی استفاده می کند. در هنر و تفکر آپولونی مسائلی مانند یقین، ساختار و عقل،ت حاکم است و هنرمندی که در معرض نیروهای آپولونی است، زم، احساس آزادی می کند که احساس امنیت کند. در هنر و اندیشه آپولونی، همه چیز، چه خوب و چه بد، مقدس است. هنر آپولونی وجود وحشتناک را تأیید می کند، اما با تبدیل آن به لذت، آن را زیبا جلوه می دهد و آنچه که به طور ضمنی ارائه می کند «دروغ» است. اما از سوی دیگر، هنر و تفکر دیونیزیایی با شخصیت و نماد دیونیزوس، خدای یون، شراب، تفریح \u200b\u200bو جشن پیوند خورده است. دیونیسوس نه تنها نماینده لذت و شادی است، بلکه نمادی از آزادی، خلاقیت و اشتیاق به زندگی است. حال اجازه دهید این نوشته های شبه فلسفی را به ربات وحشی مرتبط کنیم. ربات و دنیای ربات ها حاصل نوعی سیستم، هدف و ماموریت است. از طرفی دنیای حیوانات و زندگی در طبیعت سرشار از سرسبزی، نور، زیبایی و آزادی است. بنابراین آنچه در مرحله اول دیدید همان چیزی است که در شاهکار اگزوپری «شازده کوچولو» خواندید. این شازده کوچولوی ما، یک ربات زیبا به نام راز است. رباتی که بر خلاف سایر ربات ها حس می کند. سوالی که ما سالهاست می پرسیم: آیا ربات ها (هوش مصنوعی) می توانند چیزی را حس کنند؟ مثل ما انسان ها که با این ،میشن ها احساساتی می شویم و چیزی را در درون خود احساس می کنیم؟ آیا یک روبات (هوش مصنوعی) قرار است مانند ما احساس و درک کند؟ در این ،میشن جذاب و زیبا، نه در حد کمال، بلکه تا حدودی می تو،د موضوع را تامل کنید و در عین حال لذت سینمایی را نیز تجربه کنید.

من هرگز طرفدار فلسفه در هنر نبوده ام، مگر اینکه اولویت با حواس باشد و آن ذهن در دام پند و اندرز بیفتد. اگرچه ربات وحشی سعی می کند در برخی صحنه ها درس زندگی بدهد، اما اولویت آن در سینما لذت بردن از فیلم است. برگردیم به نیمه اول کار. ربات ما درگیر طبیعت است و می بینید که نمی فهمد و نمی تواند ارتباط برقرار کند، بنابراین حالت یادگیری را فعال می کند و سعی می کند خود را در معرض این جو قرار دهد. ،صر داستان یا گره ای که باعث شد ربات ما حالت یادگیری را فعال کند، هوش نویسنده ای را نشان می دهد که می داند چگونه دو تضاد را به هم متصل کند. اگر این حالت یادگیری نیست پس حداقل برای من تا آ، داستان این سوال پیش می آمد که ربات چگونه زبان حیوانات را می فهمد؟ چگونه به زبان آنها صحبت می کند؟ اما هوش کافی و دقت بالای نویسنده خوشبختانه باعث تاسف اثر نشد. پس از یادگیری دنیای جنگل، ربات ما به آرامی شروع به احساس می کند. کم کم او شروع به درک ریتم و جریان زندگی می کند. این اتفاق همچنین با یک آشنایی بامزه و بامزه همراه است که شخصیت Bright Belle را به داستان اضافه می کند. شخصیتی که آمده تا رنگ جدیدی به زندگی ربات بدهد. صحنه های آغازین این دو هم عالی است. صحنه های شیرین، زیبا و لذیذ، مخاطب را به ادامه ترغیب می کند. البته آرزو داشتم که بیل کمی بیشتر بچه بماند و این صحنه های شیرین فضای فیلم را زیباتر می کند. اما این جوجه کوچولو خیلی سریع بزرگ شد و این ترجمه دراماتیک آنطور که باید و احتمالا هرگز اتفاق نیفتاد، بنابراین اگر نقدی به این ،مه داشته باشم، همین پرش ناشیانه در داستان است که همه سوالات را بی پاسخ گذاشته است.

وقتی همه این فرم ها اثری زیبا هستند که برای هر مخاطبی با هر فرهنگ و زب، جذاب باشد، توجه به سبک آن مهم است. زیرا بدون تکنیک خوب، ممکن است از کار لذت کافی نبرید. اما خوشبختانه ربات وحشی علاوه بر ظاهر زیبا، از فناوری بسیار خوبی نیز در گرافیک، سبک هنری و توجه به جزئیات حیوانات و جنگل ها برخوردار است. او سنگ تمام نگذاشت و در پایان یک ،یب رنگارنگ و جذاب به ما تقدیم کرد تا هم از تصویر و هم از داستان لذت ببریم. موسیقی متن جذاب کریس پاورز به این روند کمک زیادی می کند و در صحنه هایی که درام زیاد است، موسیقی احساسی داریم و در صحنه هایی که تنش وجود دارد، موسیقی با سرعت بالا به ،یب احساسات ما کمک می کند. کارگرد، کریس سندرز نیز عالی است و تمام فریم ها در خدمت محتوا هستند. پایان کارگردان چیزی بود که هم بچه ها و هم بزرگسالان (نه من) دوست داشتند. ی،ی نه آنقدر خصمانه و غمگین بود که احساسات مخاطب جوان را جریحه دار کند و نه آنقدر کودکانه و ساده بود که در دام احساسات بیفتد. البته به شخصه فکر می کنم پایان کار به شکل فشرده ای به پایان رسید و می شد کمی این احساسات را باز کرد و تک تک آنها را پردازش کرد. اگر به من بستگی داشت، بدون مقدمه چینی، پایان خوشی را رقم نمی زدم. اما در مجموع، پایان قابل قبولی بود و من توانستم حداقل ها را به دست بیاورم. البته شاید هدف اصلی نویسنده از این داستان این بود که بگوید همه چیز تغییر کرد وقتی در بین ربات ها، این ربات بود که احساس می کرد. این ربات همه چیز را تغییر خواهد داد.

در پایان می توان گفت ،میشن ربات وحشی اثری بسیار جذاب، شگفت انگیز و شیرین است که تضاد بین تفکر آپولونی و دیونیزی را به شکلی کودکانه و کارتونی به تصویر می کشد. ربات نماد تفکر عینی و تکلیفی در قرن حاضر است که جوامع بشری را مورد هجوم قرار داده است و طبیعت روبروی آن نماد زندگی، سرسبزی، نشاط و شادی است. همانطور که نیچه بزرگ گفت، برای رسیدن به کمال باید زندگی دیونوسیایی داشت. از این نوع نگاه فلسفی که بگذریم، ربات وحشی اثر زیبایی است که با داست، جذاب، صداپیشگی عالی و شخصیت های دوست داشتنی ما را سرگرم می کند و شایسته است برای دیدن به دوستانمان پیشنهاد شود. ربات وحشی، علاوه بر مفاهیم نسبتاً قابل توجهی که دارد، یک فیلم ،میشنی است که به دور از آ،ین افسانه های هالیوود است، و خوشحالم که در دام مخاطب نیفتاده و مفاهیم رنگین کم، ندارد. همانطور که در ابتدا نوشتم، ربات وحشی یک اثر بسیار انس، است، حتی با وجود اینکه هیچ اشاره ای به انسان در کار نشده است.

امتیاز ،میشن نویسنده: 8 از 10